کهگیلویه و بویراحمد سرزمینی نسبتا مرتفع و کوهستانی است، استانی که به سرزمین آبشارها و چهار فصل معروف است. امروز سفری به یکی از شهرهای این استان زیبا خواهیم داشت و باغی را معرفی می‌کنیم که دست کمی از بهشت افسانه‌ای ندارد ولی خود را در پشت کوها و در دره‌ای مخفی کرده است.
در ۴ کیلومتری جنوب شهر چرام که در مسیر جاده چرام – گچساران قرار دارد، چشمه‌ای زیبا پنهان شده است که یکی از جاذبه‌های مهم گردشگری استان به شمار می‌آید. چشمه بلقیس در دل خود جویبارهای مشبک و با اصول معماری جالب توجهی دارد. نهرهایی که در این منطقه تعبیه شده است در جای جای باغ تراوش خنکای خود را به اطراف منتقل می‌کنند و در نهایت به استخری به وسعت ۱۰ متر می‌ریزند. نهرهای بزرگ با معماری سنتی خاص پس از ریزش در استخر، دشت پر عطش چرام را سیراب می‌کنند.
باغ چشمه بلقیس تا قبل از سال ۱۳۲۴ هجری شمسی بیشه زاری بود از انواع درختان جنگلی که چشمه سارهای فراوان داشت و آب گوارا و زلال از لابه لای سنگها و شکاف های کوه مشرف به آن بیرون می تراوید. این مکان در سال ۱۳۲۴ توسط دو برادر به نام های اسکندر خان چرامی و جان محمد خان چرامی با صرف وقت و هزینه بسیار زیاد احیاء و آباد شد. این مکان از آن زمان تاکنون یکی از پر جاذبه‌ترین باغ‌های سنتی ایرانی و از پر رونق‌ترین مکان‌های دیدنی و گردشگری استان کهگیلویه و بویراحمد و جنوب ایران شناخته می‌شود.
برخی معتقد هستند که وجه تسمیه این باغ از آن جهت است که این باغ به زمان ساسانیان می‌رسد و علت نامیدن آن به باغ بلقیس این است که در عهد ساسانیان موسس این باغ زنی با نام بلقیس بوده است و به همین سبب، به نام باغ بلقیس نامگذاری شده است. این روایت یک روایت شفاهی است و سندی در جهت تایید آن به دست نیامده است و تنها در برخی سفرنامه‌ها با نام اسکندریه از آن یاد شده است، که برخی این نام را به یکی از بانیان باغ به اسم اسکندر چرامی نسبت می‌دهند. به نظر می‌رسد این باغ مربوط به اواخر دوره قاجار و اوایل دوره پهلوی است.
