استخراج سالیانه چند هزار تن معادن در این بخش همگان را شگفت زده کرده است که چرا اقدامی در راستای کمک جهت اشتغال و یا درصدی به بخش جهت کمک به ریز ساخت هاانجام نمی شود؟
صدای جنوب:
استخراج سالیانه چند هزار تن معادن در این بخش همگان را شگفت زده کرده است که چرا اقدامی در راستای کمک جهت اشتغال و یا درصدی به بخش جهت کمک به ریز ساخت هاانجام نمی شود؟
سرفاریاب یکی از بخش های معادن خیز استان کهگیلویه و بویراحمد است و این بخش با فعالیت معادن تا حدودی می توانست چشم اندازی را برای اشتغال محقق کند، اما با نابودی پوشش گیاهی و توسعه پدیده بیابان زایی به تهدید جدی برای زندگی روستاییان تبدیل شده است.
با استخراج سالیانه چند هزار تن معادن در این بخش همگان را شگفت زده کرده است که چرا اقدامی در راستای کمک جهت اشتغال و یا درصدی به بخش جهت کمک به ریز ساخت هاانجام نمی شود ؟
اما این معادن به رغم آن که رونق تولید را برای دیگران داشته ، روستاها و شهرسرفاریاب را دچار مشکلات جدی کرده است در حالی که یکی از روستاهایی که معادن را از ان عبور می دهند فاقد جاده ارتباطی مناسب هست .
با این برداشت بی رویه و نامناسب تا چند سال اینده ضمن نابودی مراتع و منابع ملی و مشکلات برای روستائیان امراض زیادی در منطقه ایجاد خواهد کرد.
نارضایتی روستائیان سرفاریابی از فعالیت معادن
روستاهای دهنو ،عزیزی ،خلیفه ای و نهم روگازی شغل اصلی انهادامپروری بود، اما فعالیت روز افزون معادن تهدیدی جدی برای این منطقه شده و آسیب‌های جبران ناپذیری را به آن وارد کرده است تا جایی که دیگر خبری از رونق دامپروری و کشاورزی در این منطقه نیست.
کمی پایین تر از این روستاها ،روستاهای جماالدین،دلیاسیر مردمان این روستاهها از فعالیت‌های معادن در محدوده این روستا به شدت گله‌مند هستندچرا که فقط خاک معادن را می خورند
ح.ت یکی از اهالی روستای دهنو می گوید: فعالیت معادن، طبیعت زیبای اطراف روستا را از بین برده و به محیط زیست و منابع طبیعی آسیب رسانده است.
او می گوید: این فعالیت نه تنها هیچ سودی برای ما روستائیان ندارد بلکه جاده‌های روستا را از بین برده و آرامش را از ما گرفته‌اند.
ع.خ یکی دیگر از اهالی این روستا به ما گفت: به دلیل رفت و آمد ماشین‌های سنگین جاده اسفالتی که با پول خودیاری مردم روستا انجام شده را خراب کرده است.
از بین رفتن مراتع مورد نیاز برای چرای دام‌ها در اثر فعالیت معادن از جمله مشکلاتی است که اخیرا از سوی دامداران و کشاورزان سرفاریاب مورد اعتراض قرار گرفته است.
گرد و خاک حاصل از فعالیت معادن، به دلیل ممانعت از نفوذ اکسیژن در خاک نیز، سبب خشک شدن پوشش‌های گیاهی و مراتع شده و دام‌ها رغبتی به خوردن آن‌ها ندارند.
هیچ معدنی بدون کسب مجوزهای لازم حتی یک روز هم نمی‌تواند فعالیت کند اما سوال اینجاست اگر معادن مجوز دارند چرا درصدی از تولید معادن به بخش سرفاریاب که یکی از محرومترین بخش هاست تعلق نمی گیرد؟
بر اساس قانون از مجموع حقوق دولتی واریز شده معادن، باید ۲۰ درصد آن به استان برگردد و صرف زیر ساخت‌ها و آبادانی روستاها و مناطق هم جوار معدن شودولی تاکنون چنین چیزی صورت نگرفته است؟
اگر چه خسارات معادن به بخش‌های مختلف از جمله منابع طبیعی، محیط زیست و به خصوص روستاها زیاد و جبران ناپذیر است، اما شاید اختصاص همان ۲۰ درصد حقوق دولتی معادن به مناطقی که معدن در آن قرار گرفته مرهمی باشد بر زخم ایجاد شده بر پیکر بسیاری از روستاها و مناطق سرفاریاب .
بهره‌برداری نامناسب از معادن و بی توجهی به جنبه های محیط زیستی می طلبد مسئولین چاره اندیشی کنند
حقوق دولتی مناطق معدن خیز عزم و اراده‌ای جدی‌تر را می‌طلبد
باید این موضوع از سوی نماینده کهگیلویه بیشتر پیگیری شود و مهمتر اینکه درصحن علنی مجلس به دفاع بپردازد .
با توجه به اینکه معادن برای استان های دیگر اشتعال خوبی ایجاد کرده و خاک سهم سرفاریاب است مسئولان با درایت و هوشیاری گامی موثر برای مبارزه با گسترش بیابان در این بخش بردارند.
معادن با وجود فوایدی که برای استان دارد، نارضایتی مردم روستاها را موجب شده و امروزه برای رضایت شهروندان و جلوگیری از نابودی محصولات کشاورزی باید اقدامات جبرانی در پیش گرفته شود که تنها با توجه ویژه مسئولان محقق می‌شود.
