روزهای آخر صفر که می‌رسد، مردم گروه گروه راهی مشهد می‌شوند تا مهمان کوکبه شاه خراسان در سالروز شهادت آن امام باشند و اقامه عزا کنند.
اینجا بی‌شک « هر که بر او نور «رضا» تافته است – در دل خود گنج رضا یافته است »و پرتو این کوکب رخشان را به چشم خود دیده است.
رضا (ع) در وادی خرمگاه علویان که حضورش قطعه‌ای از بهشت را به سرزمین آفتاب ایران آورد و چون فلک آیین کهن‌ساز کرد.
رضا (ع) آیین آینه‌هاست، تفسیر فصاحت همه امام‌های عالِم، شجره ناب همه امامزاده‌ها که برای دیدن امام چونان نگینی تابنده در حلقه علویان طبرستان و پارس و نیشابور قرار گرفتند.
هوای همین حوالی است که بوی شاه خراسان دارد، این روز آیینه‌ها تن پوشی از انعکاس نور توحیدی برتن کرده‌اند و گویی به پاس مهمان‌نوازی، قطعه‌ای از بهشت را به خراسان داده‌اند تا روضه رضوان رضوی اینجا همیشه برپا باشد
در سحرگاهان ۱۱ ذیقعده سال ۱۴۸ هجری قمری، خداوند به حضرت موسی بن جعفر(ع) و بانوی مطهری به نام تکتم که او را طاهره می‌گفتند در مدینه فرزندی عطا کرد که نامش را ‘علی’ گذاشتند و بعدها لقب رضا، صابر، فاضل،رضی،و وفی به او داده شد.
امام رضا(ع) نوه امام صادق(ع) و همان ‘عالم آل محمد’ است که حضرت صادق آرزو کرده بود که زنده باشد تا او را ببیند.
‘رضا’ بودن حضرت ثامن الائمه(ع) ریشه در تاریخ اسلام و ائمه(ع) دارد، چرا که از نظر تاریخی بعد از شهادت امام حسین(ع)، مساله خون‌خواهی ایشان همواره در بین مسلمانان مطرح بود و در کمتر از یکسال پس از شهادت امام حسین(ع) تا سقوط حکومت بنی‌امیه، همواره قیام‌هایی در طلب خون‌خواهی امام حسین (ع) صورت می‌گرفت.
از زاویه تاریخ ائمه(ع) نیز باید گفت که در روایات اسلامی پیش‌بینی شده بود که فرزند امام موسی بن جعفر(ع) با لقب رضا، به ایفای نقش امامت خواهند پرداخت، بنابراین حضرت رضا هم با درایت و عقلانیت به تقویت قدرت علویان پرداختند.
حضرت رضا(ع)، با نام‌های رئوف و عالم آل محمد(ص) نیز شهرت دارند و رئوف بودن ایشان به خلق و خوی و منش شخصیتی حضرت باز می‌گردد و رسیدگی به امور مستمندان و تواضع نسبت به آنها، روی خوش نشان دادن به زیر دستان، گشاده دستی و همه این حالات موجب شده که ایشان به امام رئوف شهرت یابند.
عالِم آل محمد بودن به مقام علمی ایشان، باز می‌گردد و مناظره‌هایی که ایشان در زمان خودشان با اصحاب ادیان و مذاهب آن روزگار انجام می‌دادند.
قسمتی از یادگارهای علمی و معنوی امام رضا(ع) بوسیله دانشمندان اسلامی جمع‌آوری شد، از جمله آنها کتاب عیون اخبارالرضا است که در آن احادیثی از امام رضا نقل شده و کتاب علل الشرایع شامل حکمت و مصالحی که در مورد احکام و دستورهای علمی اسلام، فوائد و آثار آنها از امام هشتم (ع) نقل شده است.
این دو کتاب از مرحوم شیخ صدوق ابن بابویه متوفی به سال ۳۸۱ هجری قمری در ری است. کتابهای دیگری نیز همچون طب الرضا از میراث معنوی برجای مانده از آن امام است.
ایرانیان میهمان‌نوازان چشمان خویش به این مهمان بزرگ افتخار می‌کنند و هرچه دارند به برکت وجود این مهمان بزرگ است.
به گزارش ایرنا،به مناسبت شهادت هشتمین اختر تابناک امامت و ولایت آیین های عزاداری از سوی مردم در حال برگزاری است.
