به گزارش صدای جنوب خانواده جایگاه امنی برای برآورده شدن نیاز‌ها شخصی و ارتقاء شخصیت انسانی است.
جایگاهی است که آرامش را به اهل خود هدیه می‌دهد همانگونه که خداوند در قرآن کریم برای ازدواج می‌فرماید.
از نشانه‌های او اینکه همسرانی از جنس خودتان برای شما آفرید تا در کنار آنان آرامش یابید و در میان تان مودت و رحمت قرار داد. این آرامش و رسیدن به عرش در صورتی برای زوجین حاصل خواهد شد که محیط خانواده سرشار از عاطفه و تدبیر باشد نه اینکه مانند میدان جنگ باشد و دائما تیر و ترکش به سمت هم پرتاب کنند.
حفظ این کانون و استمرار بخشیدن به آن، همراه با نشاط و آرامش وظیفه زن و شوهر است و باید در این مسیر به بهترین شکل رفتار کنند تا آرامش را برای هم به ارمغان بیاورند نه اینکه کینه و کدورت را ایجاد کنند.
در دنیای امروزی عوامل‌های مختلفی وجود دارند که سبب تزلزل و فروپاشی خانواده می‌شوند و باید زوجین دقت داشته باشند که گرفتار این آفت‌ها نشوند.
یکی از مهم‌ترین عاملی که میتواند زندگی مشترک را تهدید کند و به مرور زمان سبب فروپاشی آن شود، قهر کردن زوجین است.
اگر مدارا نباشد، زن و مرد به راحتی از یکدیگر قهر می‌کنند و زندگی را برای هم سخت می‌کنند.
قهر کردن نمی‌تواند بهترین راه حل باشد، اما میتواند بدترین راه برای حل مشکل باشد.
احتمال خطا و اشتباه برای همه افراد وجود دارد
بدون تردید، خطا و اشتباه یکی از لوازم زندگی بشری است و هیچ کس جز معصوم، مصون از خطا و اشتباه نیست و اگر شخصی ادعا کرده که ا‌تباه نمی‌کند حرف باطلی زده است.
هرگاه دو انسان دست به کار مشترکی بزنند، لغزش‌های هر یک در برابر دید دیگری قرار دارد و نمود بیشتری می‌یابد، خصوصاً در مورد زندگی مشترک این مسئله مشهود است.
هر یک از زوجین دارای عیب‌های هستند و اگر بخواهیم آنها را با دقت نگاه کنیم و برای هر اشتباهی که صادر شده، عکس العمل نشان دهیم و قهر کنیم زندگی سخت خواهد شد.
قهر طولانی مدت
قهر کردن اگر ادامه دار باشد و زمان طولانی از آن بگذرد باعث کینه و کدورت خواهد شد.
اما اگر نگذارید که زمان زیادی بگذرد و هر چه زودتر از همسرتان معذرت خواهی کنید و فضا را تبدیل به صلح و آشتی کنید، کار ارزشمندی انجام داده اید.
در اختلافات زناشویی اگر افراد مهارت‌های کنترل خشم و عصبانیت را ندانند، ممکن است که اعمال و رفتار و گفتاری را از خود نشان بدهند که شدت اختلاف آنها را بیشتر کند. قهر کردن میتواند اختلافات را بیشتر کند.
قهر کردن ناشی از ناتوانی برای گفتگو و حل مشکل ارتباطی
چرخه خشم و قهر کردن های طولانی ناشی از آن مشکل اصلی این است که خشونت، خشونت می آورد و زوجینی که درگیر جنگ با افراد غریبه شده و یا در روابط نزدیک مورد سوء استفاده قرار گرفته اند، خشـم هـای فروخورده ای را تجربه می کنند که خشونت دیگری را، گاهی بلافاصله و گاهی با فاصله ده ها سال رقم می زند و متاسفانه این چرخه، متوقف نمی شود و همچون گلوله برفی شدت می یابد و در مواردی حتی از نسلی به نسل دیگر منتقل می شود.
خصومت ها تنها به زوجین آسیب نمیزند و فرزندانی که عمر خویش را با خشم ابراز نشده سپری می کنند، آثار منفی روان شناختی و جسمی زیادی را تجربه می کنند و زندگی را در تلخی فزاینده ای سپری می کنند. برای رسیدن به جامعه ای سالم با خانواده های سالم، بایستی چرخه معیوب خشونت شکسته شود و این امر شدنی نیست جز اینکه از نسخه شفابخش و مورد اتفاق رویکردهای مختلف روان شناختی، فلسفی و دینی استفاده شود و آن همانا بخشش است.
قهر نکنید بلکه به دنبال رفع آن باشید
قهر کردن اصلا نمی‌تواند شیوه خوبی باشد بلکه بدترین انتخاب است و میتواند تلخ کامی‌های زیادی در زندگی شما بوجود بیاورد. بلکه با کلمات مهربانانه و عاشقانه از همسرتان معذرت خواهی کنید.
فرزند آقای بهجت می‌گوید؛ گاه که مثلا کدورتی کوچک پیش می‌آمد و آقا (آیت الله العظمی بهجت) شب به اتاق خودشان می‌رفت. وقتی صبح می‌شد و می‌آمد به مادر می‌گفت؛ خسته نباشید و از حال و احوال ایشان می‌پرسید! انگار نه انگار اتفاقی افتاده. [۲]
قهر نکنید، اما بفهمانید که از کارش ناراحت شده اید
شما می‌توانید به دنبال راه‌های ساده تری بگردید تا به همسرتان بفهمانید که از کاری که انجام داده خوشتان نیامد، نباید مانند بچه‌ها قهر کنید و صحنه را ترک کنید.
شما می‌توانید از کلمات و زبان کمک بگیرید تا مشکل را در همان زمان حل کنید.
امام خمینی (ره) با اهل بیت خود قهر نمی‌کردند و وقتی ناراحتی داشتند، آن روز مثلا سر ناهار به نان و ماست اکتفا می‌کردند دیگر از گوشت و پلو نمی‌خورند و طرف، چون می‌فهمید، عذر خواهی می‌کرد. [۳]
زمینه ایجاد قهر را از بین ببرید
در سایه بخشش، تغییراتی در انگیزه افراد ایجاد می شود و آنها با گذشت زمان خیر خواه تـر شده و به غیر ضروری و بی استفاده بودن قهر و خشم و سکوت بیش از پیش پی خواهند برد.
اما تغییرات واقعی و ملموس ناشی از بخشش را لازم است در داستان های افرادی جستجو کرد که از موهبت بخشش برخوردار شده اند.
بخشش هنر و دانشی است که می توان آموخت، بخشش را نباید با مصالحه، عفو قانونی، چشم پوشی و فراموشی اشتباه گرفت. بخشش فرایندی درونی است که طی آن جنبه های شناختی، احساسی و رفتاری فرد در برابر رویداد آسیب زا و فرد خطاکار تغییر می یابد.
منظور از بخشش رها کردن حق عصبانیت و انزجار از عمل ارتکابی زیان بخش به سود عشق، رهایی و امید است.
گذشت کنید تا زندگی بادوام شود
گذشت کردن از اشتباهات دیگران، به خصوص اغماض و چشم پوشی کردن از اشتباهات همسران از یکدیگر، فضیلتی است که زندگی مشترک را زیبا‌تر و مستحکم‌تر می‌سازد. اما قهر کردن و کینه گرفتن از یکدیگر سبب خواهد شد تا زندگی بر پایه‌های سستی بنا شود؛ و کسانی که عذر یکدیگر را نمی‌پذیرند بدترین افراد در روایات بیان شده اند. پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) هنگامی که صفات بدترین زنان امت خود را بیان می‌کردند فرمودند؛ از بدترین زنان شما، زن کینه توزی است که از هیچ (کار و سخن) زشت پروایی ندارد، و هیچ عذری از شوهر خود را نمی‌پذیرد وهیچ گناهی از او نمی‌بخشد.
بخشش به چه معناست؟
بخشش به معنای فراموشی یا نادیده گرفتن رفتار فرد خطاکار نیست؛ بلکه به معنای رها کردن کدورتهای گذشته است. شاید زخمتان ناشی از اشتباه شما نباشد اما مسئولیت التیام آن بر عهده شماست.
در واقع، بخشش هدیه ای است که به خودتان پیشکش می کنید.
آنچه اکثر مردم غالباً مایل هستند بدانند این است: «با توجه به وضعیتی که برای من رخ داده ، آیا می توانم این کار را انجام دهم؟
آیا می توانم ببخشم ؟
پاسخ روشن است: «بله» هرکسی میتواند بخشش را بیاموزد، در هر زمانی و در هر شرایطی.
تا زمانی که نتوانید از نفرت، رنجش و انتقام جویی رهایی یابید، این زخمها همواره شما را از عشق ورزیدن، شادمانی و زندگی غنی باز می دارد.
بخشودن به سادگی شما را از کشمکش آشفتگی به ساحل آرامش هدایت می کند.
همیشه در نظر بگیرید که بخشش گزینه ای است که به خاطر شفقت به خودتان انتخاب می کنید.
