ظاهرا داستان عبور از رودخانه با «گرگر» یا «جره» تمامی ندارد و تنها هم مخصوص روستای «گاودانه» و «بیر انجیر» نیست و نخواهد بود زیرا به لطف و کمک رسانه‌های مجازی روز به روز از ماهیت این روستاها و کمبودها و سختی‌های مردمانش پرده‌برداری می‌شود.
ظاهرا داستان عبور از رودخانه با «گرگر» یا «جره» تمامی ندارد و تنها هم مخصوص روستای «گاودانه» و «بیر انجیر» نیست و نخواهد بود زیرا به لطف و کمک رسانه‌های مجازی روز به روز از ماهیت این روستاها و کمبودها و سختی‌های مردمانش پرده‌برداری می‌شود.
مردم، معلم و دانش آموزان روستای «نسه کوه» در مجاورت روستای «انجو» در استان چهارمحال و بختیاری یکی از همین محرومان به شمار می‌روند که برای رفتن به مدرسه محکوم به عبور از رودخانه‌ای هستند که شاید پایان زندگی‌شان را رقم بزند.
طی چند روز گذشته فیلم و عکسی در فضای مجازی منتشر شده بود که معلم روستای را در حال عبور از رودخانه مواج و خروشان «خرسان» آن هم با استفاده از یک سیم بکسل نشان می‌داد.
در پیگیری‌ها جزئیاتی از این عکس و محل جغرافیایی آن به دست آمد و مسئولان محلی نیز اصالت این عکس را مورد تایید قرار دادند.
این روستا به نام «نسه کوه» که به لحاظ محدوده جغرافیایی جزو استان کهگیلویه و بویراحمد محسوب می‌شود دارای مدرسه است اما فاقد راه ارتباطی مناسب می باشد و مردم و معلم این روستا مجبورند برای رفتن به مدرسه و انجام امور روز مره خود هر روز راه طولانی و سختی را تا روستای «انجو» طی کنند و چون میان این دو روستا رودخانه خروشان «خرسان» قرار دارد تنها راه عبور از آن استفاده از وسیله‌ای به نام جره با بوکسل است که بر بالای رودخانه قرار دارد.
«عادل اسحاقی»، معلم روستای «نسه کوه» در این زمینه گفت: در مجاورت روستای «انجو» از توابع بخش مرکزی شهرستان لردگان، استان چهارمحال و بختیاری روستایی قرار دارد که به لحاظ جغرافیایی متعلق به استان کهگیلویه و بویراحمد است و ۸ تا ۱۰ خانوار با جمعیتی حدود ۳۰ تا ۴۰ نفر جمعیت نیز در آن زندگی می‌کنند که شغل آنها دامداری و کشاورزی است. این روستا ۴ دانش آموز شامل یک دختر پیش دبستانی، دو پسر پایه ششم و یک پسر پایه دوم ابتدایی دارد. سال گذشته تعداد دانش آموزان ابتدایی روستا بیشتر بود اما بدلیل نبود مدرسه راهنمایی و دبیرستان برای ادامه تحصیل یا به روستاهای اطراف می روند و یا به شهرستان لردگان مهاجرت کرده اند.
وی با بیان اینکه راه ارتباطی روستا تخریب شده است، افزود: ارتباط این دو روستا به دلیل وجود رودخانه با وسیله‌ای به نام «جره» امکان‌پذیر است که با سیم بکسل انجام می شود زیرا پلی بر روی این رودخانه قرار ندارد. برای همین بنده به عنوان معلم و مردم روستا مجبورند هر روز از این وسیله استفاده کنند. چند مورد ترک تحصیل بخاطر نداشتن مدرسه راهنمایی و دبیرستان در روستا اتفاق افتاده که اگر پل برای ارتباط روستاهای «انجو» و «نسه کوه» زده شود دیگر به این دو مدرسه دسترسی راحتی خواهند داشت و مردم روستا برای انجام امور روزانه خود و در مواقع بیماری و زایمان با مشکلات جدی مواجه نخواهند شد.
اسحاقی با اشاره به اینکه عبور از این رودخانه آن هم با آن وسیله بسیار خطرساز است، اظهارکرد: خوشبختانه تا کنون مشکلی برای این دانش‌آموزان، مردم و بنده پیش نیامده اما باید جلوی خطر را گرفت. بنابراین مسئولان ذیربط یا باید برای ساخت پل اقدام کنند یا حداقل با صرف هزینه بسیار اندک این وسیله ارتباطی را ایمن‌سازی کنند. در صورتی که پل ساخته شود ۱۰ دقیقه فاصله خواهد داشت و اگر جاده دسترسی روستا درست شود پیاده حدود ۵۰ دقیقه خواهد بود.
وی با اشاره به اینکه روستا «نسه کوه» برق ندارد و فاقد جاده ارتباطی است، بیان کرد: هر روز که به سرکلاس می روم و یا مردم روستا باید بوسیله این سیم بکسل از رودخانه «خرسان» که حداقل در این منطقه که سیم بکسل نصب هست ۱۵ متر عمق دارد، عبور کنیم و اگر مریضی داشته باشند زودترین راه همین سیم بکسل است که خطر آن بالاست.
همچنین «مختار اندخور»، رئیس آموزش و پرورش عشایر استان کهگیلویه و بویراحمد نیز در این رابطه گفت: روستای «نسه کو»ه ۸ سال پیش تحت پوشش آموزش و پرورش عشایر این استان بود که به علت کوچنده بودن از پوشش استان درآمدند و از لحاظ تحصیلی تحت پوشش شهرستان لردگان استان چهارمحال و بختیاری قرار گرفت.
وی افزود: این روستا جاده فرعی دارند که با سختی تردد امکان پذیر است به علت نزدیک بودن از سیم بکسل برای عبور از رودخانه استفاده می کنند.
اندرخور بیان کرد: ۹۰ مدرسه از مجموع مدارس عشایری استان کهگیلویه و بویراحمد دو تا پنج دانش آموز دارند.
گفتنی است که روستای «نسه کوه» از توابع شهرستان مارگون در استان کهگیلویه و بویراحمد می باشد و در ۲۰۰ کیلومتری یاسوج مرکز این استان قرار دارد
منبع ایسنا
