رضاپور از فرهنگیان بخش چاروسا در یادداشتی نسبت به توزیع ناهمگون رفاهیات در سطح استان انتقاد کرد.
به گزارش صدای جنوب ؛ متن یادداشت رضاپور به شرح زیر می باشد:
لیقوم الناس بالقسط
به نام خداوند جان و خرد کزین برتراندیشه برنگذرد
اینجانب جوانی فرهنگی از عمق محرومیت های بخش چاروسا از توابع شهرستان کهگیلویه، استان کهگیلویه و بویراحمد؛ به نمایندگی از جوانان این دیار برای مطالبه ی بر زمین مانده ی مردمی که پینه ی دستشان یادآور آلامی هست که متحمل شدند؛ قلم می زنم که امیدوارم کارگر واقع شود.
امروزه یکی از معضلاتی که جامعه ی ما با آن دست و پنجه نرم می کند عدم توازن در توزیع امکانات ورفاهیات در مناطق مختلف کشور می باشد.
اگر عدالت اجتماعی در استان را مورد واکاوی قرار بدهیم ومقایسه ای ضمنی با بخش چاروسا داشته باشیم؛ درمی یابیم که شهرستان باشت و گچساران ازطریق سد کوثر دشت های تشنه شان سیراب شد و در قبای گلستانِ استان خودنمایی می کنند و با اشتغال جوانانش ولنگاری ها تقلیل یافت اما در چاروسا با وجود رودها و چشمه های پرآب، دشت ها و مزارع کشاورزی اش تشنه ی قطره ای آب هستند.
جوانان مارگون از کارخانه سیمان، ارتزاق می کنند و شهرستان بهمئی و مارگون توسط ستاداجرایی فرمان امام(ره) به عنوان پایلوت محرومیت زدایی دراستان انتخاب می شوند وشاهد اجرای پروژه های میلیاردی هستیم.
کمی آنسوتر شهرستان لنده با استقرار بنیاد علوی در جنبه های مختلف فرهنگی، رفاهی و اشتغال با اجرای پروژه های میلیاردی از انحطاط و بن بست خارج می شود.
اتکای شهرستان چرام بر کارخانه فسفات و شهرک های صنعتی است و چشمه بلقیس چرام قطب گردشگری استان است ولی درچاروسا، آبشار کمر دوغ ،عروس آبشارهای ایران که از عجایب خلقت آفرینش است که گردشگرانی از نقاط دوردست کشور به خود جذب می کند و یا الگن که طبیعت خیره کننده اش توجه بومی و غیربومی را به خود واداشت ؛ به دست فراموشی سپرده می شود.
در مجاورت بخش چاروسا ، بخش دیشموک جامعه ی هدف بنیاد علوی جهت رفع محرومیت قرار می گیرد و امروزه نظاره گر اجرای پروژه های استراتژیک در این بخش هستیم و زیرساخت های وافی و کافی یکی پس از دیگری برای تبدیل شدن به شهرستان تعبیه می شود.
همه موارد مذکور حقوق حقه ی آنهاست اما چرا فقط بخش چاروسا باید اندرخم یک کوچه بماند؟
چرا نباید بخشی پهناور به نام چاروسا پایلوت محرومیت زدایی قرار بگیرد؟
مردم بخش چاروسا از روستای کوشک غندی تا ادرج، از لاش تا صبور ودره خواجه و بسیاری روستای دیگر، شبانه روز با مصائبی مواجه هستند که عده ای را که پایِ رفتن داشتند مبتلای به مهاجرت ، و عده ای که استطاعت مالی نداشتند را در باتلاق محرومیت غوطه ور کرد.
آیا نباید برای رهاندن جوانان از دام اعتیاد و آسیب های اجتماعی محرکی به نام اشتغال وجود داشته باشد؟
آیابرای بخشی که درحال طیِ اخذ مجوزهای شهرستانی است نباید زیرساخت های لازم فراهم شود؟
قصور از مسئولین است یا از مردم بخش چاروسا که خودرا در پارامترهای پیش افتاده ی سیاسی محصور کردند و درمنجلاب مرزبندی های طایفه ای اسیر شدند که تا اکنون جز خسران عایدی به همراه نداشت و توجهی به صدای خفه شده در گلوی جوانان ندارند؟
اکنون زمان جامه عمل پوشاندن به شعر انقلابیِ حمید مصدق است که می گوید:
من اگر برخیزم
تو اگر برخیزی
همه برمی خیزند
اکنون وقت اتحاد و همدلیِ قاطبه ی مردم بخش چاروسا اعم از فرهنگیان، سیاسیون،اهالی رسانه و قلم، بازاری وکسبه جهت استیفای حقوق خود درچارچوب قانون می باشد؛وحدتی که اگر فراگیرشود حصول نتیجه را سهل خواهد کرد.
درپایان یادداشت ،خطاب به استاندار محترم و نماینده محترم ولی فقیه دراستان، نماینده محترم کهگیلویه بزرگ و فرماندار کهگیلویه ، معروض می دارم:
جنبه ی اجتماعی عبادت، خدمت به خلق است واز سویی رهبر معظم انقلاب(مدظله العالی)، مبارزه با فقر ومحرومیت را وظیفه ای فراگیر و همگانی می داند.
رسالت بنیاد علوی که زیرنظر بنیاد
مستضعفان ،لیدرِ رفع محرومیت در مناطق کم برخوردار می باشد.
راه برون رفت بخش چاروسا از اعتزال و انزوا و نشاندن تبسم بر چهره ی رنجورِ بخش و مردمانش، استقرار نهاد محرومیت زدا و منشاء آبادانیِ بنیاد علوی است.
برای احقاق این مهم ،اهتمام و حرکتی جهادی، ضروری و بایسته است که پابرهنگانی که به فرموده ی امام راحل(ره) صاحبان اصلیِ انقلاب هستند مترصد و چشم به راه اقدامات وخرد جمعی شما بزرگواران هستند.
و من الله توفیق
✍ عادل رضاپور
۱۴۰۰/۱۲/۱۸
