سازمان عریض و طویل صدا و سیما که با امکانات و نیروهای چندین برابری نسبت به شبکه های ماهواره ای نتوانسته است حداکثر اعتماد عمومی را در پی داشته باشد و مردم به سمت تلگرام و شبکه های ماهواره ای گرایش پیدا کرده اند،
من و تو ( Manoto) یک شبکهٔ تلویزیونی ماهواره‌ای فارسی‌زبان با تمرکز بر برنامه‌های سرگرمی است که مرکز آن در لندن قرار دارد. شرکت مادر این شبکه، شبکه تلویزیونی مرجان نام دارد که متعلق به کیوان عباسی و مرجان عباسی است.
به گزارش صدای جنوب ، در سری دوم برنامه استیج یکی از خوانندگان این برنامه از استان کهگیلویه و بویراحمد است که بیوگرافی وی بسی جای تامل دارد.
داریوش صفری متولد شهرستان گچساران است که در معرفی این خواننده نوشته شده است: داریوش متولد شهرستان گچساران، واقع در جنوب ایران، در خانواده ای هنردوست و ترک قشقایی پرورش یافت.
در دوران دبستان در گروه سرود و تئاتر مدرسه فعالیت داشت و در پی تشویق خانواده و معلمان خود وارد کانون پرورشی و فکری کودکان شد و با کمک اساتید آن دوره با این هنر بیشتر آشنا گردید و در جشنواره های مختلفی شرکت کرد و همچنین در رادیو استانی به صداپیشگی نمایش کودکان پرداخت.
او همواره در محافل و جشن های خانوادگی آواز خوانی کرده و در پی تحسین و تشویق اطرافیان، عشق به این هنر در او بارورتر شد تا اینکه در سال ۱۳۷۹ به همراه تعدادی اقدام به تأسیس گروه المان Eleman متشکل از پنج نوازنده کرده و پس از رویارویی با مشکلات فراوان، گروه موفق به اجرا شد، اما در نهایت به دلیل کمبود حمایت از طرف مسئولان ارشاد، گروه از هم پاشید. مجدداً، در پی آن به تأسیس گروه استدیو سیزده پرداخت که هرگز مجوز انتشار نگرفت.
پس از مهاجرت به کشور آلمان، به فعالیت موسیقی به طور تجربی پرداخته که حاصل آن انتشار چند آهنگ و بازخوانی آهنگ سفر از زنده یاد استاد محمد نوری می باشد. او همچنین اجراهای زنده متعددی در شهر دوسلدورف آلمان داشته است.
نفوذ فرهنگی را جدی بگیریم
این شبکه یکی از شبکه هایست که به طور صریح بر خلاف مشی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران گام بر می دارد و سعی در ترویج بی حجابی، روابط آزاد و گذر از بسیاری از اخلاقیات دارد که برنامه های مختلفی برای جذب مخاطب بخصوص از میان قشر جوان تدارک می بیند.
این شبکه که گفته می شود پشت پرده آن به “بهائیت” می رسد، نمونه ی بارزی از نفوذ فرهنگی است که پیشتر با برنامه هایی چون آکادمی گوگوش، استیج، بفرمایید شام، سالی تاک و برنامه توهین آمیز شبکه نیم (من و تو) ماهیت خود را آشکار ساخته است.
با توجه به آنچه در بیوگرافی داریوش گفته شده است؛ چند نکته را باید یادآور شد:
۱ – بی پرده باید اذعان کرد؛ قدرت نفوذ شبکه های ماهواره ای فارسی زبان آنجاست حتی در روستاها و مناطقی از کشور که فرهنگ خود را حفظ کرده اند و بر ارزش های فرهنگی اصیل خود تاکید دارند، مخاطب جذب کرده اند که عمق این مساله را نشان می دهد و کتمان آن فقط نوعی غفلت و زیربار مسئولیت شانه خالی کردن است، بطوریکه در شبکه های اجتماعی این مسئله بوضوح دیده می شود که پراکندگی مخاطبان این شبکه ها موید این موضوع است.
اولین بازتاب این مساله، فراموش کردن رسم و رسوم نیک گذشتگان و گرایش به باورهای غربی با ماهیت ضداسلامی و ترویج بسیاری از ضداخلاقیات است که جوامعی چون کهگیلویه و بویراحمد نه تنها آمادگی پذیرش آن را ندارند بلکه در مقابل آنها واکنش های غیرمنتظره ای خواهند داشت که بعضا ممکن است این نوع واکنش ها مسالمت آمیز نباشد.
۲ – اگر چه باید واقع بین بود و همه مشکلات اجتماعی را نباید به گردن شبکه های ماهواره ای و فضای مجازی انداخت، چرا که بخشی از آن ناشی از عوامل و مشکلات درونی از جمله بیکاری است، اما تغییر نگرش جوانان و بروز برخی از معضلات و آسیب های اجتماعی از همین شبکه ها و کانال ها نشات می گیرد.
این تغییر ذایقه به دلیل ناهماهنگی با هنجارها و ارزش های قومی، مذهبی و حتی قانونی علاوه بر اینکه مشکلاتی برای فرد ایجاد خواهد کرد برای جامعه نیز قطعا معضلاتی در پی خواهد داشت که نمونه برخورد غیر فرهنگی جامعه با تغییرات هضم نشده برخی افراد را در سال های اخیر در اخبار حوادث استان خوانده ایم و دیده ایم.
۳ – اگر فرض را بر مستعد بودن افرادی چون داریوش بگذاریم؛ بی شک هم در حق وی جفا شده است و هم در حق بسیاری از جوانان دیگر این استان که بخاطر کمبود امکانات یا مجبور به مهاجرت شده اند و یا استعدادهایشان فرصت بروز نیافته است که از همین رو لزوم توجه به استعدادهای استان برای جلوگیری از هدروی و یا کج روی آنها را هدشار می دهد.
۴ – سازمان عریض و طویل صدا و سیما که با امکانات و نیروهای چندین برابری نسبت به شبکه های ماهواره ای نتوانسته است حداکثر اعتماد عمومی را در پی داشته باشد و مردم به سمت تلگرام و شبکه های ماهواره ای گرایش پیدا کرده اند، در این مورد بخصوص هم پوشیده نیست و فارغ از انتقادات سیاسی وارد، انتقادهای فرهنگی از این سازمان هم مشهود تر می شود.
باید دستگاهها و نهادهایی که از بودجه فرهنگی دولت ارتزاق می کنند و یکی از آنها اداره کل ارشاد اسلامی است، برای جلوگیری این روند از جلسات خارج شوند و به میدان عمل بیایند و اگر این چنین نشود و همچنان بخواهند با شعار به این جنگ فرهنگی بروند قطعا نتیجه آن مطلوب نخواهد بود و شکست در مقابل نفوذ فرهنگی است و تبعات آن هم در همه عرصه ها بیشمار است.
