می‌دانم داستان تکراری است. مانند این مطلب بعد از زلزله رودبار، بم، هریس و ورزقان هم نوشته شده است اما چاره چیست اینقدر باید نوشت، نوشت تا جنابان مسئولان فکری به حال زلزله کنند.
پایگاه اطلاع رسانی صدای جنوب:
مصطفی داننده- بازهم ایران شاهد یک زلزله بزرگ بود. رودبار، بم، هریس و ورزقان و حالا کرمانشاه. این زلزله‌های بزرگ نشان می‌دهد ایران سرزمینی است که زلزله را در آغوش گرفته است.
قطعا وقتی کشوری شاهد این همه زمین لرزه است، مسئولان آنجا فکری به حال شهرهای خود می‌کنند. زلزله که بیاد خراب می‌کند، جان می‌گیرد و غم می‌پراکند.پس باید فکری کرد. باید جلوی خرابی را گرفت و اجازه نداد مرگ بر سر شهر زلزله سایه بیفکند.
می‌دانم داستان تکراری است. مانند این مطلب بعد از زلزله رودبار، بم، هریس و ورزقان هم نوشته شده است اما چاره چیست اینقدر باید نوشت، نوشت تا جنابان مسئولان فکری به حال زلزله کنند.
بعد از زمین لرزه همه دم از مقابله با زلزله می‌زنند و می‌گویند باید فکری کرد. ایران در خط زلزله است. تا همه داغ هستند حرف می‌زنند و وعده می‌دهند. شهر که آرام شد، کم کم همه فراموش می‌کنند گویی نه خانی آمده و نه خانی رفته.
همه فراموش می‌کنند تا زلزله بعدی. باید باور کنیم بسیاری از ساختمان‌های کشور چه در شهرهای بزرگ و چه در شهرهای کوچک، مقاومتی در برابر زلزله ندارند و با کوچک‌ترین لرزش‌ها، آسیب میبینند چه برسد به زلزله ۷ ریشتری.
تازه این داستان شهرهاست. روستاها اوضاعی خراب‌تر دارند.زمین لرزه اراده کند روستاها با خاک یکسان می‌شود.
قرار نیست کار سختی کنیم یا دست به معجزه ببریم. همه دنیا یک روش ساده برای مقابله با زلزله دارند و آنهم ساختن ساختمان‌های مقاوم در برابر زلزله و مقاوم سازی ساختمان‌هایی که در برابر زلزله مقاوم نیستند.
اگر ساختمان‌ها در شهرهای ایران مقاوم باشند، باور کنید احتیاج نیست بعد از اینچنین زلزله‌هایی شاهد فاجعه‌هایی مانند بم و کرمانشاه باشیم.
ژاپن نمونه بارز این مسئله است. ژاپن شاهد زمین لرزه‌های شدیدی است اما با ساختن ساختمان‌های ضد زلزله، توانسته‌اند میزان خسارت‌های جانی و مالی خود را به کم‌ترین حد خود برسانند.
این رفتار تنها مخصوص زلزله نیست. بعد از فاجعه پلاسکو، همه گفتند سریع باید فکری به حال پاساژهای قدیمی تهران ودیگر شهرهای کشور کرد. هنوز همه دارند فکر می‌کنند و این پاساژها همچون گذشته مشغول کار هستند.
در مسابقات ورزشی به ویژه المپیک و مسابقات آسیایی، کمیته‌هایی تشکیل می‌شود که علل ناکامی را بررسی کنند. آنها بررسی می‌کنند اما در دوره‌های بعد بازهم به همان شکل سابق از مسابقات حذف می‌شویم.
فکر می‌کنم این روزها هم دوباره همه مسئولان از فکر کردن سخن می‌گویند و می‌روند که فکری به حال ساختمان‌های کشور کنند. آنها فکر می‌کنند تا باردیگر ایران با حادثه‌ای روبرو شود تا آنها بازهم تصمیم بگیرند برای حل مشکلات فکر کنند.
کاش مسئولان کشور در دوران پسا بحران اینقدر فکر نمی‌کردند و کمی عمل می‌کردند.
منبع:عصرایران
