پایگاه خبری تحلیلی صدای جنوب | Sedayejonoob.ir

پایگاه اطلاع رسانی صدای جنوب:
دهدشت ؛ روزنامه ؛ محسن و دیگر هیچ
محسن کسی که شباهت به هیچکس ندارد ؛ خاص و متفاوت. روزنامه فروشی که تبارش روزنامه ؛ همچنان که روزمه اش هم روزنامه است. نمیخواهد کس دیگری باشد ؛ چهره ی نوستالژی دهه ۷۰ در دهه ۹۰ همچنان بوی تازگی می دهد. فصل روزنامه کاغذی به سر نیامده اما دست و پای آخر را می زند ؛ نفس روزنامه کاغذی به شماره افتاده ، محسن در جدال سنت و مدرنیته گرایشش به سنت است و میخواهد بهار مطبوعاتی دهه ی ۷۰ با طناب آویزان بر دیوار کنار دکه اش را اینبار در گروههای مجازی آویزان کند تا مخاطبانش را مجاب به ماندن کند. محسنی که دهه ی ۷۰ با تیکه کلامهای ( ورق نزن ، دست نزن و… ) در دهه ی ۹۰ با ( اضافه شد و ترک زد ) همچنان اکتیو مانده . در پس همه ی تلاش های محسن برای ماندن در دهه ی ۷۰ اما دکه اش دل به مدرنیته سپرده و تسلیم افسون رزق و برق دهه ی ۹۰ شده. نو نوار شده. ردای آهنی طوسی زمخت را با فایبرگلاس سفیدبرفی معاوضه کرده و به جای هواکش های سلولی حالا اسپیلوت دو تکه محسن را نوازش می کند. صف اعلام نتایج کنکور به صف عضویت در خبررسان تبدیل شده ؛ هستند جوانان دهه ی هفتادی که حالا موهای سرشان مثل محسن جوگندمی شده دلشان لک زده برای غرولندهای محسن دهه ۷۰ . دکه دهه ی ۷۰ محسن حکم کافه نادری دهه ی ۵۰ را داشت . بحث های داغ سیاسی و ادبی و دعواهای سمپات های چپ و راست در جلوی طناب آویزان روزنامه ها . عصرهای شلوغ و دل انگیز دهه ۷۰ به حسرت صبح های خلوت دهه ی ۹۰ محسن تبدیل شده. عصرهای دهه ی ۹۰ محسن بوی چای نبات می دهد نه کاغذرنگی. محسن کونگ فو کار دهه ی ۷۰ اسیر بازی کسالت آور کم تحرکی دهه ی ۹۰ شده. محسن قافیه را نباخته ؛ تفنگ‌ را زمین نگذاشته اما تغییر تاکتیک داده نه تغییر استراتژی. محسن دهه ی از فانتزی های دهه ۹۰ دلگیره. دهدشت دهه ۷۰ را میخواهد با همه ی کمبودهایش!!! اما محسن عزیز هنوزم بابا آب می دهد، هنوزم کبری تصمیمش را نگرفته، هنوزم کوکب خانم زن با سلیقه ای است، هنوزم روباه قالب پنیر زاغ را می خواهد و فکر کنم هنوزم خانواده آقای هاشمی به نیشابور می روند ؛ هنوز امید زنده است. هنوزم دهدشت نفس میکشد ؛ هنوزم مست می شویم با بوی کاغذ اخبار ؛ هنوزم دکه محسن در دهه ی ۹۰ رونق دارد اما این بار به فضای مجازی کوچ کرده و پاتوق بحث های داغ اصلاح طلبی – اصولگرایی شده ؛ در شب های سرد این روزها ؛ به داغی لبوهای الماس ؛ به اصالت طعم بندری های مظفر ؛ به شیطنت تیکه های شیده و به ترنم باران دهدشت. درود محسن جان مرد فرهنگی دیروز ؛ امروز و فردای دهدشت …………

دکتر نعمت الله رشیدی