قصه کار و زندگی پرستاران، قصه پر غصه ای است ؛ به قول حضرت فردوسی ؛ یکی داستان است پر آب چشم.
بنام خدا
در این کشور،همه احساس میکنند سرشان کلاه رفته است، بنابراین به خود حق میدهند سر همه کلاه بگذارند.
(از متن کتاب روح پراگ،اثر ایوان کلیما)
قصه کار و زندگی پرستاران، قصه پر غصه ای است ؛ به قول حضرت فردوسی ؛ یکی داستان است پر آب چشم.
باور نمی کنید ، به مقایسه استانداردهای جهانی و منطقه ای با استانداردهای درون کشور میپردازیم.
برای بررسی این استانداردها پژوهشگران مطرح دنیا دو روش متفاوت را در نظر گرفته اند.
روش اول ؛ نسبت تعداد پرستار به تعداد کل جمعیت ؛ این شاخص در کشورهای اروپائی به ازای هر ۱۰۰۰ نفر ۱۰ تا پرستار وجود دارد. در منطقهخاورمیانه این تعداد ۳ نفر است و برای ایران ۱/۳ نفر است؛ یعنی به ازای ۱۰۰۰ نفر جمعیت فقط ۱/۳ نفر پرستار در کشور وجود دارد.
روش دوم ؛ نسبت پرستار به ازای تخت است ؛ این شاخص در کشورهای توسعه یافته دو و شش دهم به یک است اما در ایران ؛ این شاخص کمتر از یک و حدود ۹/ است.
بر اساس این شاخص ها کمبود نیروی پرستار کشور حدود ۲۶۰ هزار نفر است.
نکته دیگری را که باید مد نظر قرار داد حجم کاری است که پس از اجرائی شدن طرح تحول در دولت تدبیر و امید دامنگیر پرستاران شده است.
تعویق پرداخت در مطالبات پرستاران که در تمام نقاط کشور از متوسط ۱۲ ماه هم گذشته است یک مشکل اساسی برای این قشر محسوب میشود.
پرداخت ناعادلانه دستمزد هم ظلم دیگری است که جامعه پرستاری سالهاست با آن روبروست.
پرستاران ؛ از نظر حقوقی در تمامی عوارض حین درمان بیمار به نسبتی برابر با پزشک شریک هستند و گاهی هم مقصر صد درصدی قلمداد می شوند.
اما در زمینه دریافتها کمتر از حدود دو درصد پزشک نصیب آنها میشود.
قرار گرفتن در معرض بیماریهای خطرناکی مثل ایدز ، هپاتیت و سل و….را هم به همه این دردها بیافزائید.
همه این مشکلات در ازای دریافت ۳۰۰ دلار است ، در حالیکه حداقل دریافت یک پرستار در کشورهای توسعه یافته ۶۰۰۰ هزار دلار است.
طرح تعرفه گذاری پرستاری می توانست بخشی از مشکلات دریافت های مالی جامعه پرستاری را حل کند حدود ۱۲ سال است که این طرح در مجلس شورای اسلامی تصویب شده است و در حالی که طبق قوانین جاری کشور حداکثر یک سال پس از آگهی این قانون دولت موظف به تدوین آئین نامه و اجرای آن است هنوز به بهانه تدوین آئین نامه اجرا نشده است.
بی خوابی ها،استرس،قرار گرفتن در معرض خشونت های بیماران و همراهان بیمار و….. از دیگر معضلات جامعه پرستاری است ؛ جامعه ای که حدود هفتاد درصد آنها را زنان تشکیل میدهند.
کاری بس سخت و طاقت فرسا که طبق برآوردهای بین المللی در رده مشاغلی چون کار در معدن ارزیابی شده است.
به راستی جز عشق به انسانیت ؛ چه چیز میتواند یاریگر پرستاری با چنین حجم از مشکلات باشد؟/ایرج اقبال فر
