امام خمینی رحمهالله علیه با الهام از منبع وحی و سیره عملی اهل بیت علیهم السلام توانستند خانواده‌ای را تشکیل دهند که محور و اساس تربیت واقع شود. در خانواده امام، خانه داری از مهم‌ترین اشتغالات محسوب می‌شد که کم‌تر کاری به اهمیت آن دیده می‌شود. هیچ گاه مسائلی چون رهبری جامعه اسلامی، کارهای علمی، تبعیدها و غیره، امام را از توجه به مسائل معیشتی و روحی – روانی خانواده‌شان باز نمی‌داشت.
پایگاه خبری صدای جنوب:
شاید بتوان گفت خانواده و اهمیت آن در نظر امام خمینی(س)، دارای جایگاهی کم نظیر بلکه بی نظیر است. ایشان به اهمیت نقش خانواده و به زن به عنوان مهم ترین رکن و اساسی ترین ستون خانواده در تربیت افراد جامعه نظر ویژه ای دارند تا جایی که خانواده را مانند مدرسه می دانند و می فرمایند: «خانواده شما باید مدرسه شما باشد.» و این مهم اتفاق نخواهد افتاد مگر با همت زن و داشتن نظر رفیع به جایگاه خانواده.
به گزارش صدای جنوب، امام خمینی (ره) نهاد مقدس خانواده را از بنیادی‌ترین، مهم‌ترین، طبیعی‌ترین و تأثیرگذارترین نهادهای اجتماعی می‌داند و درباره آن می‌فرماید:
نقش خانواده و خصوص مادر در تربیت نونهالان و پدر در تربیت نوجوانان بسیار حساس است و اگر فرزندان در دامن مادران و حمایت پدران متعهد به طور شایسته و با آموزش صحیح تربیت شده و به مدارس فرستاده شوند، کار معلمان نیز آسان‌تر خواهد بود.
اساساً تربیت از دامان پاک مادر و جوار پدر شروع می‌شود و با تربیت اسلامی و صحیح آنان استقلال و آزادی و تعهد به مصالح کشور پایه ریزی می‌شود.
امام یکی از مهم‌ترین وظایف خانواده را نقش تربیتی آن می‌داند. این خانواده است که در آن باید اساس و بنیان صحیح تربیت، نهاده شود. ارکان اصلی خانواده، مرد و زنی هستند که با پیوند زناشویی پایه‌های این نهاد را تشکیل می‌دهند.
امام خمینی در این رابطه می گوید: اسلام زن‌ها را در مقابل مردها قرار داده؛ نسبت با آن‌ها تساوی دارند. البته یک احکام خاص به مرد است که مناسب با مرد است، یک احکام خاص به زن است مناسب با زن است. این، نه این است که اسلام نسبت به زن و مرد فرقی گذاشته است.
نکته‌ی بسیار مهم و کاربردی که در زندگی خانوادگی امام خمینی وجود داشت، این بود که ایشان در هیچ شرایطی از خانه و خانواده غافل نبودند. این نقطه برجسته در کارنامه کسی است که مشغله‌های زیاد و مهمی داشت. ایشان با وجود مشغله‌های فراوان، وقتی را برای خانواده گذاشته، برای آن‌ها نامه می‌نویسد و مرتب آنان را در جریان کارهای خود قرار می‌دهد و از احوال آن‌ها نیز با خبر می‌شود.
امام در نامه‌ای به همسرش می‌نویسد:
مرقوم شما پس از مدت‌ها انتظار واصل شد مثل اینکه شما از نجف که خارج شدید، دیگر از فکر ماها بیرون رفتید و خیال نکردید از دیر آمدن کاغذ، ما نگران می‌شویم. در هر حال ان شاءالله تعالی خوش و سالم باشید. ماها بحمدالله تعالی سلامت هستیم و می‌گذرانیم… از سلامت خودتان ولو به دو کلمه ما را در هفته یا لااقل در هر دو هفته مطلع کنید.
امام خمینی رحمهالله علیه در مناسبت‌ها و اعیاد بیش از پیش به فکر خانواده بودند. در میان نامه‌های امام به چند نامه برمی‌خوریم که عید را به خانواده تبریک گفته و برای هر یک عیدی نیز فرستاده‌اند.
امام خمینی رحمهالله علیه با الهام از منبع وحی و الگوگیری از زندگی اهل بیت علیهم السلام توانسته‌اند برنامه‌های جامع و کاملی برای فرزندان خویش ترسیم نمایند و آن را در رفتار خود با فرزندان عملی سازند.
از سیره‌ی امام خمینی رحمهالله علیه به دست می‌آید که ایشان، تنها به دوست داشتن و حتی به رفتارهای محبّت آمیز با فرزندان اکتفا نمی‌کردند، بلکه این دوستی را به طرف اعلام می‌کردند که شما را دوست دارم. امام شعر زیبایی درباره‌ی نوه‌ی عزیزش علی دارد که بیانگر همان ابراز دوستی است:
فارغ از هر دو جهانم به گل روی علی *** از خم دوست جوانم به خم موی علی
طی کنم عرصه ملک و ملکوت از پی دوست *** یاد آرم به خرابات چو ابروی علی
بنابراین، در امر محبت، مهم این است که در کودک این باور به وجود بیاید که کسی او را دوست دارد. بهترین راهکار عملی امام خمینی رحمهالله علیه برای تقویت این باور، ابراز و اعلام دوستی به فرزندان است.
امام خمینی رحمهالله علیه با الهام از منبع وحی و سیره عملی اهل بیت علیهم السلام توانستند خانواده‌ای را تشکیل دهند که محور و اساس تربیت واقع شود. در خانواده امام، خانه داری از مهم‌ترین اشتغالات محسوب می‌شد که کم‌تر کاری به اهمیت آن دیده می‌شود. هیچ گاه مسائلی چون رهبری جامعه اسلامی، کارهای علمی، تبعیدها و غیره، امام را از توجه به مسائل معیشتی و روحی – روانی خانواده‌شان باز نمی‌داشت.
امام، نهاد خانواده را از مهم‌ترین جایگاه‌های زمینه ساز شکوفایی استعدادها می‌دانند. ایشان فضای خانه را آکنده از محبت، عاطفه، عشق و معنویت می‌کردند تا فرزندان بتوانند در این فضای سالم و خالی از آلودگی به رشد و تعالی دست یابند. یکی از راهکارهای عملی امام برای تقویت این روند، تکریم و احترام به فرزندان و افکار و خواسته‌های آن‌ها بود، به طوری که در بازی‌های کودکانه آن‌ها شرکت می‌نمودند.
راهکار دیگر، بالا بردن سطح معنویات و اخلاق در خانواده بود.
در جامعه امروزی، بسیاری از خانواده‌ها از آرامش و آسایش بی‌بهره‌اند و این در حالی است که نهاد خانواده برای رسیدن به آرامش، بنا نهاده شده است. برای برون رفت از این مشکلات، بهترین راه حل این است که زندگی خانوادگی امام خمینی رحمهالله علیه را که مورد قبول خانواده‌ها بوده و آن را به عنوان الگو می‌پذیرند، به جامعه معرفی کنیم تا چراغ راه کسانی باشد که در صدد ایجاد و تقویت یک خانواده‌ی سالم، پویا، با نشاط، صمیمی، معنوی و اخلاقی هستند.ایرنا
