استاد نورالله سلامی از فرهیختگان با نام ونشان ایل سترگ بویراحمد است که در مهرماه سال ۱۳۱۷ در زادگاه زیبایش نرگاه ازتوابع شهر یاسوج و در دامان پاک مادرش گل اندام دیده به جهان گشود. وی که خوی انسان دوستانه اش ورد همه زبان هاست هر چند زبان قاصرحقیر،عاجز ازتوصیف عظمت اندیشه و شخصیت والای این داعیه دار به حق کسوت آموزگاری و استاد تمام عرصه اخلاق و مهرورزی است.
پایگاه خبری صدای جنوب
استاد نورالله سلامی از فرهیختگان با نام ونشان ایل سترگ بویراحمد است که در مهرماه سال ۱۳۱۷ در زادگاه زیبایش نرگاه ازتوابع شهر یاسوج و در دامان پاک مادرش گل اندام دیده به جهان گشود. وی که خوی انسان دوستانه اش ورد همه زبان هاست هر چند زبان قاصرحقیر،عاجز ازتوصیف عظمت اندیشه و شخصیت والای این داعیه دار به حق کسوت آموزگاری و استاد تمام عرصه اخلاق و مهرورزی است.
استاد سلامی پس از اتمام تحصیل در بهبهان برای توسعه کمی و کیفی و تعالی روح بلند فرزندان عشایر، راه کوه و صخره پیشه کرد و در حوالی دیار سرفاریاب، چادر علم آموزی را به پا کرد و چراغ اندیشه را در میان سیاه چادرهای عشایر روشن نمود.
سپس به پایتخت فرهنگ عشایر، چرام آمد و بالغ بر ۲۰ سال ماند و میهمان بزرگ تاریخ چرام لقب گرفت.کودکان و نوجوانان بسیاری در این منطقه در مکتب اخلاق و اخلاصش دروس کردار، گفتار و پندار نیک را فرا گرفتند و خود مروج آیین علوم نیک انسانی بودند. ارادت استاد و چرام به کلاس درس و مدرسه ختم نشد، و پس از چندی کلاس عشق را نیز بر پا نمود و به دامادی ایل بزرگ چرام درآمد (ایشان با دختر بزرگ مرحوم هادی خان پرویزی و خواهرزاده مرحوم اسکندرخان چرامی ازدواج نمود) که از این وصلت مبارک، یادگاران نیکی که شامل شش پسر و دو دختر بجا مانده اند که هر دو ایل چرام و بویراحمد خود را مفتخر آنها میدانند، فرزندانی که با فرا گرفتن پند و اندرزهای پدر، همواره راه خوش خدمتی پدر را پیش گرفتند تا همانا مکتب استاد پس از بازنشستگی، هم چنان باقی باشد.
استاد سلامی که وسعت قدم هایش در چرام به کلاس و مدرسه محدود نبود و همواره بر هردرد این اهالی مرحمی از پند و اندرزهای نیکو بود که هنوزهم پس ازسالها دوری از آن ایام، نقل هر محفلی و ورود زبان هر اهل دل و صاحب سخنی است. خاطرات خوش بودنش همواره با رسیدن عطر قدم هایش به دیار چرام کافی بود تا تداعی کنند تمام گذشته ای را که ما نیز مفتخر آن هستیم.و افتخار میکنیم که سالهای متمادی بهمن بیگی استان، دیار ما را لایق سکنی گزیدن دانست و همواره در تمام کوچه های این دیار بذر نیکی را بجا گذاشت و پرورش داد شاگردانی بسیاری راتا علم رسالتش را هم چنان بر فراز اندیشه ها جاوید نگه دارند. وی که در سپیده دم روز ۲۹ بهمن ۱۳۹۵ درسن ۷۸سالگی در بیمارستان شیراز، دعوت حق را لبیک گفت، تا پایان قصه ی ما را رفتن غریبانه اش، تلخ رقم بزند و تمام ایلات استان و عشایر،را غرق در حزن و اندوه رفتنش کند و همه ما فردا به تاریخ ۱/۱۲/۱۳۹۵ درزادگاهش، نرگاه گرد هم می آییم تا ضمن پاسداشت بودنش اورا برای وصال به معبود در دل خاک جای نهیم، وبا اشک دیده بدرقه دیار ابدیت کنیم
روحت شاد وسفربسلامت استاد عزیزم
ایمان پرویزی
۳۰ بهمن ۱۳۹۵
