آخرین پرده از زیر پا گذاشتن اصول اصولگرایی را می‌توان در پیوند میان سیدابراهیم رئیسی و امیر تتلو مشاهده کرد. یکی از مشهورترین خوانندگان زیرزمینی که مغضوب نیز بوده، درست در زمان انتخابات محبوب می‌شود.
اصولگرایان چهار سال فرصت داشتند تا منظم کار کنند و با دقت کارشناسی تمام ایرادات و نقدهای وارد بر دولت حسن روحانی را فهرست کرده، بررسی نمایند و برای حل آن‌ها راهکارهای کارشناسی و دقیق، یا حداقل چشم‌اندازی از راهکارهای مؤثر احتمالی ارائه کنند، اما چنین نکردند.
محمدباقر قالیباف مدعی شد با وجود سند چشم‌انداز اصلاً برنامه لازم نیست. مصطفی میرسلیم نشان داد که حزب سابقه‌دار مؤتلفه هنوز حتی قادر نیست یک جزوه پنجاه صفحه‌ای در نقد اقتصاد، سیاست و جامعه ایرانی بنویسد و نظریه‌هایی برای اداره جامعه ایرانی ارائه دهد. سیدابراهیم رئیسی نیز اگرچه جزوه‌ای را پیش روی بینندگان تلویزیون گرفت، اما محتوای آن هرگز آشکار نشد. اصولگرایان جز حمله به دولت حسن روحانی و دادن وعده پخش پول هیچ سخن جدیدی ارائه نکردند.
اصولگرایان اخلاق را نیز زیر پا نهادند و به این ترتیب از ارزش‌هایی که خود مدعی آن بوده‌اند نیز فاصله گرفتند. محمدباقر قالیباف چنان تندخوی و درشت‌گفتار ظاهر شد، و چنان دست به کار پرونده‌سازی و حرمت‌شکنی زد که چیزی از اخلاق باقی نگذاشت. سیدابراهیم رئیسی نیز اگرچه به اندازه محمدباقر قالیباف پرده‌دری نکرد، اما ستادهایش بر دو موج دروغین سوار شدند که بعید است خودش از آن‌ها بی‌اطلاع بوده باشد. ستادهای وی ابتدا بر تبلیغات کذب محض درباره سند ۲۰۳۰ یونسکو و تعهدات غیراخلاقی ایران در این سند متمرکز شدند. ستادهای وی سپس کوشیدند مردم را از قطع کردن یارانه‌ها بترسانند، و وعده افزایش میزان یارانه‌ها نیز تا زمانی که سازوکار دقیق آن معرفی نشود و عوارض آن ارزیابی نگردد، غیراخلاقی است. مصطفی میرسلیم تندخو بود اما وعده‌های عجیب نداد و از این جهت یک گام جلوتر از دو کاندیدای دیگر اصولگرایان بود.
آخرین پرده از زیر پا گذاشتن اصول اصولگرایی را می‌توان در پیوند میان سیدابراهیم رئیسی و امیر تتلو مشاهده کرد. یکی از مشهورترین خوانندگان زیرزمینی که مغضوب نیز بوده، درست در زمان انتخابات محبوب می‌شود. تنگ‌نظری در قبال موسیقی و هنر به هنگام نیاز به رأی، از میان رفت.
اصولگرایان نشان دادند برنامه‌ای برای اداره کشور ندارند و همین امر ایشان را به انتقاد صرف از دولت حسن روحانی واداشت، بدون آن‌که برنامه‌ای جدی برای حل معظلات اقتصادی، سیاسی، فرهنگی کشور ارائه دهند.
آن اصولگرایی که برای رأی گرفتن به امیر تتلو متوسل شود و همه اصولش را زیر پا بگذارد یک اصل اساسی بیشتر ندارد: اصل بی‌اصولی./
نویسنده محمد فاضلی/دیده بان ایران
