روزی نیست که بحرانی برای دولت نتراشند و سنگی نیندازند. حتی کار را به جایی کشیدند که در سخنی محیر العقول، دمب بابک زنجانی را یکسره به دمب رئیس دولت وصل می کنند!
سرمقاله روزنامه ابتکار به قلم محمدعلی وکیلی درباره «شگرد اصولگرایان درانتخابات ریاست جمهوری»می باشد.
وکیلی نوشته است:
کمتر از شش ماه به انتخابات ریاست جمهوری دوازدهم، زمان باقی است. از شرایط ومواضع اصلاح طلبان پیداست که آنان کماکان پشت سر روحانی ایستاده اند و اصلی ترین گزینه آنان برای انتخابات سال ٩۶ روحانی است..اصولگرایان اما ابتدا با خبر سازی هایی پیرامون عبور اصلاح طلبان از روحانی، قصد داشتند میان اصلاح طلبان شکاف بیندازند. این تیر البته به سنگ خورد و نه جامعه و نه اصلاح طلبان این خبر را جدی نگرفتند. رای آورترین گزینه آنان نیز احمدی نژاد بود که با رای صریح رهبری از صحنه کنار رفت. امروز اصولگرایان برای رقابت با روحانی، گرفتار بحران کاندیدای رای آورند. آنان برای هیچ کدام از گزینه های مطرح خود، توان رقابت با روحانی را متصور نیستند. لذا احتمالا به استراتژی «شغال» متوسل شوند. این استراتژی می گوید هر گاه شکار بسیار قوی تر از شکارچی است باید با تعداد زیادی شکارچی به جان طعمه افتاد تا قدرت و انرژی آن تحلیل رود، چندان که بتوان آن را به قبضه صید کشید. اصولگرایان نیز با استراتژی شغال می خواهند با چند کاندیدا به مصاف روحانی بیایند. تعدد کاندیداها باعث می شود بتوانند از جوانب و با
تریبون های بیشتری به جان روحانی بیفتند. آنان بنا دارند با استفاده از این استراتژی با چند نامزد وارد صحنه شوند و از فرصت تبلیغات و مناظرات جهت حمله همه جانبه به روحانی بهره گیرند. آنان می توانند با این فرصت به سقف نقد و تخریب روحانی، در زمان انتخابات دست یازند. فکرش را بکنید که در یک مناظره تلویزیونی، شش کاندیدا با روحانی گلاویز شوند. در این صورت شانس آنها برای کوبیدن روحانی بسیار بیشتر می شود. لذا آنان می خواهند با تعدد کاندیدا از فرصت و تریبون تبلیغات انتخابات برای ضعیف کردن روحانی استفاده کنند. اصولگرایان امیدوارند بتوانند با این تاکتیک از قدرت و اقبال روحانی بکاهند تا در نهایت بتوانند با شانس بیشتری با او رقابت کنند.
بعد از ضعیف کردن روحانی آنها امیدوار می شوند که یا بتوانند با همین تعدد نامزدها، آرای روحانی را بشکنند چندان که انتخابات میان روحانی و یکی از گزینه های آنان به دور دوم کشیده شود و یا اینکه در آخرین لحظات بعد از استفاده تمام از فرصت تبلیغات، همه اصولگرایان حول یک کاندیدا به اجماع برسند. کاندیدایی که طبق نظرسنجی ها در آن موعد بیشترین شانس را برای رقابت با روحانی داشته باشد. البته آنان خیلی پیش تر تخریب دولت را آغاز کرده اند. روزی نیست که بحرانی برای دولت نتراشند و سنگی نیندازند. حتی کار را به جایی کشیدند که در سخنی محیر العقول، دمب بابک زنجانی را یکسره به دمب رئیس دولت وصل می کنند!
در واقع همین اکنون نیز همه ظرفیت های خود را برای تضعیف روحانی فعال کرده اند. حال باید دید که تا انتخابات چه اتفاقی می افتد. تحولات سیاسی در ایران چندان سریع و پیچیده است که نمی توان از هم اکنون به طور قاطع تحولات را پیش بینی کرد. اما چیزی که می توان گفت این است که اصولگرایان زود دست خود را رو کردند؛ مشت اصلاح طلبان اما همچنان بسته است. باید دید که اصلاح طلبان چه راهی برای دفاع از روحانی می جویند.
