پایگاه خبری تحلیلی صدای جنوب | Sedayejonoob.ir

صدای جنوب:

امین رحیمی: خیلی قدیم‌ها یعنی در ایام باستان می‌گویند در ایران مراسم روز مادر بوده و این‌طوری بوده: «سپندارمذگان یا اسفندگان یکی از جشن های ایران باستان است که در پنجم اسفند برگزار می‌شد و جشن روز زن و زمین بوده است… سپندارمذ فرشته و ایزدبانوی اسفند ماه است. سپندارمذ در عالم مینوی نشانه مهر و بردباری اهورامزدا است و روی زمین، فرشته موکل بر زمین پاک و زن درستکار است… در این روز مردان برای زنان هدیه می‌خریدند و از آنان قدردانی کرده و به جشن و سرور می‌پرداختند… در این روز بانوان لباس‌های نو پوشیده و مادران از فرزندان خود هدایایی دریافت می‌کردند».

از قرن‌ها پیش و در دوران معاصر در ایران از این جشن باستانی خبری نبود تا اینکه در دوره پهلوی دوم این‌طوری شد: «در ۲۵ آذر ۱۳۱۹ انجمن حمایت مادران و نوزادان به پشتیبانی پهلوی اول تشکیل شد؛ بیست سال پس از شکل‌گیری این بنیاد در سال ۱۳۳۹، اعضای انجمن از محمدرضا پهلوی درخواست می‌کنند که تاریخ تأسیس انجمن، به‌عنوان روز مادر گرامی داشته شود و ۲۵ آذر به عنوان روز مادر در تقویم کشور ثبت می‌شود. از آن پس روز ۲۵ آذر ماه روز بزرگداشت مادران ایران با اجرای آیین‌های گوناگون در سراسر کشور جشن گرفته شد».

این مناسبت تقویمی برای روز مادر فقط از سوی حکومت پهلوی و آن هم خیلی نمادین جشن گرفته می‌شد و جشن مردم نبود. تا اینکه انقلاب اسلامی از راه رسید و امام خمینی (ره) یک روز مشعلی روشن کردند برای جشن و شادمانی و سپاسگزاری ایرانیان از مادر و همسر. ایشان در یک سخنرانی در اردیبهشت سال ۱۳۵۹ فرمودند: «اگر روزی باید روز زن باشد، چه روزی والاتر و افتخارآمیزتر از روز ولادت با‏‎ ‎‏سعادت فاطمه زهرا سلام الله علیهاست. زنی که افتخار خاندان وحی ‏‏[‏‏است‏‏]‏‏ و چون‏‎ ‎‏خورشیدی بر تارک اسلام عزیز می‌درخشد. زنی که فضایل او همطراز فضایل بی‌نهایت‏‎ ‎‏پیغمبر اکرم و خاندان عصمت و طهارت بود. زنی که هر کسی با هر بینش درباره او‏‎ ‎‏گفتاری دارد و از عهده ستایش او بر نیامده ـ که احادیثی که از خاندان وحی رسیده به‏‎ ‎‏اندازه فهم مستمعان بوده ـ و دریا را در کوزه‌ای نتوان گنجاند، و دیگران هر چه گفته‌اند به‏‎ ‎‏مقدار فهم خود بوده، نه به اندازه مرتبت او».

همین کافی بود تا روز مادر، روز مادر شود و در ایران جشن ملی شود.‏فارس