قدرت قلم و تفکر از هر سلاحی بیشتر و آثار آن مخرب تر است و به همین خاطر صاحبان قلم و اندیشه همیشه در معرض لغزش و وابستگی به متامع دنیا می باشند و در طول تاریخ مستندات بیشماری از این نوع وابستگی وجود دارد که هر یک زمینه ساز انحرافات و جنگ های زیادی بوده اند.
در اعجاز قلم همین بس که خداوند فرموند: (ن و والقلم و ما یسطرون) و در شگفتی این موهبت بزرگ می فرمای: (الذی علم بالقلم. علم الانسان ما لم یعلم )
قلم ، سمبل تفکر و آگاهی بشر است و سوگند خداوند به نام قلم، گویاترین شاهد بر شرافت و قداست آن است. پس صاحب قلم به دلیل همین رسالت مقدسی که بر عهده دارد باید از قلم خویش بسیار مراقبت داشته و در خلق آثار خود انصاف و عدالت را رعایت کند. وقتی پیامبر اسلام (ص) مرکب قلم دانشمندان را از خون شهیدان بر‌تر می‌داند ارزش و اعتبار قلم و صاحبان آن بیش از پیش روشن می‌شود.
چهاردهم تیرماه به عنوان روز قلم بهانه‌ای برای یادآوری منزلت، قداست و حرمت قلم و صاحبان آن است که به پیشنهاد انجمن قلم ایران و تصویب شورای عالی انقلاب فرهنگی، در تقویم رسمی جمهوری اسلامی ایران به ثبت رسیده است. این روز را، به همه قلم به دستانِ متعهد و دلسوز، که از قلم به نیکی استفاده و در راه کمال آدمی و انسان سازی کوشش میکنند، تبریک میگویم.
هرچند این روز درحد نامی بیش نیست و صاحبان قلم و تفکر غیراز این نام نصیبی نخواهند برد ولی حرمت این روز باید تلنگری برای خود ما باشد تا به رسالت خویش بنگریم و عملکرد خود را بیازماییم.
قدرت قلم و تفکر از هر سلاحی بیشتر و آثار آن مخرب تر است و به همین خاطر صاحبان قلم و اندیشه همیشه در معرض لغزش و وابستگی به متامع دنیا می باشند و در طول تاریخ مستندات بیشماری از این نوع وابستگی وجود دارد که هر یک زمینه ساز انحرافات و جنگ های زیادی بوده اند.
صاحبان قلم می‌توانند با نوشته‌های خود نسل‌هایی را به تعالی و عزت برند و یا مسیری انحرافی برای آنها رقم زنند. نوشته و اندیشه به ثبت رسیده امروز ما، برای فرداها می‌ماند و رابطی است میان ما و خوانندگانی که شاید سال‌ها بعد از حادثه‌ای بخواهند در مورد آن اظهار نظر کنند و اینجاست که قلم ما می‌شود ابزاری برای تحلیل آنها و خدا نکند که صاحب‌قلمی با غرض‌ورزی و ناآگاهی دست به قلم برده باشد و انحراف فکر آیندگان را رقم بزند. اما وای از روزی که با غرض و با نیت رسیدن به منفعتی کلمه‌ای را بنویسیم که رویاروی حق ایستاده باشد، همانگونه که در گذشته بوده اند افرادی که برای دست یابی به متاع چند روزه ی دنیا قلم خود را فروخته و به ناحق حقیقتی را وارونه نشان داده اند، شاید از همین روست که در کتاب مقدس میخوانیم: «زینهار، تا کلام را به خاطر نان نفروشی و روح را در خدمت جسم درنیاوری… اگر میفروشی، همان بِهْ که بازوی خود را، امّا قلم را، هرگز.»
ضمن رعایت انصاف و تقوا صاحان قلم در نوشتن، جامعه و حاکمیت نیز باید اجازه نقادی و مطالبه گری بحق صاحبان قلم را محترم شمارد، چون اگر جامعه‌ای قلم‌های آزاد و فهمیده را از دست بدهد، خیلی چیزهای دیگر را هم از دست خواهد داد، زیرا بر هیچ کس پوشیده نیست قلم نویسندگان منصف و جویای حقیقت پشتوانه و ضامن تداوم سلامت قدرت حاکمان است و لذا باید آن را ارج نهاد و در حمایت از آن کوشا باشند.
حاکمیت باید اسباب رفاه و رهاندن صاحبان قلم و اندیشه را از غم نان و تنگناهای شدید مالی و معیشتی فراهم کند تا هیچگاه کسی برای امرار معاش مجبور به لغزش خواسته یا ناخواسته تحریف حقایق و یا موضع گیری خارج از عرف و اخلاق و قانون نشود، با امید روزی که همه ی قلم ها در راستای یاری مظلومان و اعتلای آرمان های والای انسانی و اخلاقی بکار گرفته شده و شاهد جامعه ای پویا و عزتمند باشیم.
شهرام مومن نسب
