این روزها نمایندگان بسیاری از شهرها، از شما می خواهند مقررات منع آمد و شد بین شهرها برقرار کنید اما شما باز هم نمی شنوید. کار به جایی رسیده که مردم برخی شهرها، در ورودی شهرهایشان مستقر شده و با چوب و چماق هم که شده، جلوی ورود افراد غیر بومی را به شهرشان می گیرند. ادامه این روند، مشکلات عدیده اجتماعی و امنیتی ایجاد خواهد کرد.
صدای جنوب:
در همان ابتدای شیوع کرونا در قم، نوشتیم و از مسوولان تقاضا کردیم که قم را قرنطینه کنند.
آقایان و خانم های مسؤول!
آقای روحانی، رئیس جمهور محترم!
حرف های دلسوزان مبنی بر قرنطینه قم را که به هیچ انگاشتید و فاجعه را رقم زدید. حالا لااقل برای بزرگ تر نشدن ابعاد فاجعه، حرف های دیگرشان را گوش کنید.
این روزها نمایندگان بسیاری از شهرها، از شما می خواهند مقررات منع آمد و شد بین شهرها برقرار کنید اما شما باز هم نمی شنوید. کار به جایی رسیده که مردم برخی شهرها، در ورودی شهرهایشان مستقر شده و با چوب و چماق هم که شده، جلوی ورود افراد غیر بومی را به شهرشان می گیرند. ادامه این روند، مشکلات عدیده اجتماعی و امنیتی ایجاد خواهد کرد.
باور کنید مردم ایران یک ماه، در همان شهری که هستند بمانند، آسمان به زمین نمی آید.
یعنی چه که وزیر بهداشت شما از مردم خواهش می کند که سفر نروید و به شمال لشکر کشی نکنید و بعد که مردم می روند، می گوید: من گله دارم!
مگر با خواهش و گله می توان جلوی کرونا را گرفت؟
وقتی عده ای یا هنوز عمق فاجعه را نفهمیده اند یا رفتاری مبتنی بر بی شعوری دارند و تعطیلات کرونایی را با تعطیلات عید یکی می دانند و ویروس را به سراسر کشور منتقل می کنند، آیا فقط باید خواهش و گله کرد؟ پس اقتدار دولت و حکومت برای حفظ سلامت مردم کجاست؟ گله و خواهش را که ما رسانه ها هم می توانیم بکنیم.
پس در اولین گام، هر گونه سفر را ممنوع و برای کسانی که این ممنوعیت را نقض می کنند، ضمانت اجرایی تعیین کنید.
آقای روحانی!
شما در جلسات ستاد مبارزه با کرونا، با فاصله از همدیگر می نشینید و نزدیک ترین فرد به شما در جلسات، دو متر با شما فاصله دارد؛ کار درست را هم شما می کنید.
اما سوال این است که چرا ادارات دولتی و عمومی – به جز سازمان های خدماتی ضروری – را تعطیل نمی کنید؟ آیا وضعیت اتوبوس های شهری را دیده اید که کارمندان مظلوم دولت چگونه ماسک بر دهان و با ترس و اضطراب و در ازدحام جمعیت، به محل کار می روند و بر می گردند؟
همین الان هم که ادارات تعطیل نیست، به خاطر عدم مراجعه مردم، بسیاری از آنها راکد و معطل اند.
این ۱۰ روز باقی مانده به عید، ادارات را تعطیل کنید و برای کسانی که مهلت قانونی برای انجام کارهای اداری دارند، مهلت موسع تری را برای بعد از تعطیلات در نظر بگیرید.
اگر کارهای اداری عقب بیفتد، بهتر از آن است که ملت بیمار شوند و بمیرند.
در شهرها نیز رفت و آمدها را محدود کنید. در ووهان چین به مردم نگفتند لطفا از خانه بیرون نیایید، گفتند، نباید از خانه بیرون بیایید.
به جز فروشگاه های عرضه مواد ضروری مانند سوپرمارکت ها و داروخانه ها، بقیه صنوف را چند وقتی تعطیل کنید. همه می توانند مایحتاج ضروری شان را از همان محل خود تامین کنند. آنگاه برای تردد خودروهای شخصی در سطح شهر، جریمه سنگین تعیین کنید تا اگر کسی واقعاً کار اضطراری داشت، با خودرو بیرون بیاید.
آقای روحانی! سایر مسوولان!
کرونا از انسان به انسان منتقل می شود. واکسن و دارو هم ندارد. تنها راهش این است که برای مدتی روابط انسان ها با یکدیگر به حداقل برسد. این کار هم فقط با اقتدار حکومتی حاصل می شود و لاغیر. همان کاری که در ووهان چین انجام شده و الان کرونا در چین روند نزولی دارد و همان کاری که امروز در ایتالیا انجام شده و کل کشور به دستور نخست وزیر، در قرنطینه قرار گرفته است.
بدانید که بسیاری از پزشکان و متخصصان از این که بدون قطع ارتباطات انسانی بتوانیم کرونا را مهار کنیم، قطع امید کرده اند. بنابراین راهی جز این نداریم؛ داریم؟!
بله! قرنطینه پیامد دارد، مشکلات دارد، بیکاری کارگران را دارد، پیامدهای اقتصادی دارد، بی حوصلگی مردم را دارد، عده ای نیز آن را نقض خواهند کرد و … اما ، ما در شرایط عادی نیستیم، چاره ای نداریم این طرح را با تمام باگ ها و نقص هایش اجرا کنیم. کرونا دارد پیشروی می کند و فقط با تصمیمات قاطع مسوولان و همکاری ناشی از استرس و آگاهی مردم سر جایش می نشیند.
آقای روحانی!
مسوولان ستاد ملی مبارزه با کرونا!
مسوولان قرارگاه پدافند غیر عامل!
قرنطینه شهری و منع ترددهای بین شهری و تعطیلی عمومی را همین الان اعلام کنید تا کار کرونا از دست تان در نرفته و پزشکان نیز در برابر تسلیم نشده اند. نگذارید مردم بمیرند… .
جعفر محمدی/عصرایران
