هفته‌ای که گذشت، ترکیب داوطلبان نامزدی ریاست‌جمهوری مشخص شد. با اتمام مهلت ثبت نام تقریباً می‌توان آرایش این انتخابات را حدس زد.
صدای جنوب:
محمدعلی وکیلی ، در سرمقاله روزنامه ابتکار نوشت : هفته‌ای که گذشت، ترکیب داوطلبان نامزدی ریاست‌جمهوری مشخص شد. با اتمام مهلت ثبت نام تقریباً می‌توان آرایش این انتخابات را حدس زد. در یادداشت هفته گذشته نوشتم که رئیسی نامزد نهایی و بی‌رقیب اصولگرایان است. پیش بینی یادداشت این بود که انتخابات سه قطبی می‌شود و لاریجانی نیز یک قطب انتخابات خواهد بود. مطابق آنچه پیش بینی می‌کردیم لاریجانی متفاوت‌تر از همه آغاز کرد. یک شروع خوب و البته متفاوت. کلیپ و نطق آغازین او، یک سروگردن از بقیه سرتر بود. تا اینجا مشخص است او با برنامه‌ای دقیق‌تر و حساب‌شده‌تر از بقیه وارد انتخابات شده است. توئیت‌ها و پیام‌های کوتاه اما موثرِ او، دارد پیش و بیش از همه زمین بازی را تعریف می‌کند. اقدام پیش دستانه و هوشمندانه او، باعث شده تا اینجا او طراح زمین بازی باشد و بقیه در زمین بازی او تعریف شوند. به همین سبب، هرچند او دیرتر از همه آغاز کرد اما بیشتر از همه اخبار انتخابات را به خود مشغول کرده است. حضور طولانی مدت ایشان در کلاب‌هوس و گفت‌وگو با حاضرین در اتاق قدمی روبه جلوی بود اما اقدامات او، هنوز نتوانسته موج چندانی در جامعه ایجاد کند. البته این تا حدی قابل پیش بینی بود. لاریجانی هیچگاه از جمله چهره‌های کاریزماتیک میان سیاستمداران محسوب نمی‌شد. اما با این وجود، در این مدت اندک، اقدامات او توانسته مقداری میان نخبگان مورد اقبال واقع شود. چشم‌های زیادی از نخبگان متوجه او شده است. در مقایسه با سایر نامزدها شاید تا این لحظه توسط نخبگان، بیش از همه، او تعقیب شده است. او اگر بتواند نقطه اوج موج خود را با انتهای مناظرات هماهنگ کند شاید بتواند یک انتخابات غیرمنتظره را رقم بزند. اما تا آن نقطه راه سخت و زیادی در پیش دارد. باتوجه به شرایط جامعه زبان دیپلماتیک و حرف‌های کلی شور برنمی‌انگیزد. نشانه‌گیری نقطه‌ای و موضع‌گیری نقطه‌ای در چنین شرایطی راهگشاست ولی نامزدهای کنونی هیچکدام از این روش بهره نبرده‌اند. آقای رئیسی اما در اوج اقبال خودش است. شکست دادن او در این انتخابات شبیه معجزه است. تیم او سال‌هاست که به این انتخابات چشم دوخته‌اند و برای این روز کار می‌کنند. اما ضلع سوم به نظر می‌آید یکی از اصلاح‌طلبان باشد. جهانگیری، پزشکیان و شریعتمداری اصلاح‌طلبانی هستند که با توجه مکانیزم نهاد اجماع ساز، درنهایت یکی از آنها در صحنه می‌مانَد. من برخلاف تصوری که در حوزه عمومی غالب است معتقدم میان این سه اصلاح‌طلب، شانس پزشکیان از همه بالاتر است. او پایگاه رای قومیتی مصممی دارد و البته کاریزمای شخصیتی بیشتری نسبت به دو نفر دیگر دارد. گمان می‌کنم حتی محسن رضایی نیز بتواند خود را برای قطب سوم شدن صاحب شانس بداند. با این حال، به نظر می‌آید تاکنون رئیسی، لاریجانی و پزشکیان سه قطب نهایی انتخابات باشند. باید دید در این هفته‌های پایانی چه اتفاقاتی می‌افتد. اگر رئیسی همچنان تقریباً منفعل بماند و دلخوش به رای تضمینی خودش باشد و ابتکار‌عمل دست لاریجانی بمانَد، هیچ بعید نیست بعد از مناظرات و توفیق لاریجانی در آن، به دلیل ویژگی‌های ممتاز شخصی‌اش، او بتواند سرنوشت انتخابات را عوض کند. البته توانایی‌های پزشکیان نیز به گونه‌ای است که او نیز امکان تاثیر بر سرنوشت انتخابات در مناظرات را دارد. باید دید در این روزهای پایانی چه برگ‌هایی رو می‌شود!
