بانک‌ها، جزیره‌های مستقل از کهگیلویه‌اند؛ ساختمان‌های شیکی که در پاره‌ای از موارد جنس کارمندانش با اهالی کهگیلویه متفاوت‌اند؛ کم‌حوصله، مدعی، پرخاشگر، که کمتر دغدغه‌شان، دغدغه مردم است و تسهیلاتی که می‌دهند کم و زیاد همواره با منتی عجیب همراه می‌شود.
امیر دودو در فیلم اخراجی‌ها آکتور طنازی است که می‌گوید: من کل عمرم در توالت گذشت.
توالت مکانی است که معتادان گذر زمان را در آن نمی‌فهمند؛ عمری که زنان خانه‌دار در صف نانوایی، بچه‌ها در صف مدرسه، پدران در صف بیکاری و فعالین اقتصادی حوزه اشتغال در صف بانک‌ها، گذرش را احساس نمی‌کنند؛ اما جامعه این عبور و مرورها و ماندن‌ها را ثبت می‌کند و در قالب ناهنجاری‌ها به زندگی آحاد مردم می‌اندازد و ثبت می‌کند.
بعضی بانک‌ها در دهدشت محلی است که دمار از روزگار ملت درآورده‌اند؛ گاهی برای تسهیلات کمتر از پنج میلیون تومان بیش از ماه‌ها باید در صف آمد و شدها باشید، تا چه رسد برای وام‌هایی که در صنف و از نوع اشتغال‌زایی باشند. بگذریم از آنکه در نهادهای معرفی کننده تسهیلات اشتغال‌زایی در کهگیلویه چه می‌گذرد که خود مقالش جداست و طاقت دیگری برای خواندن و شنیدن می‌طلبد.
برخی روسای بانک‌ها اعتراف می‌کنند از بخش‌نامه‌های بالایی‌ها، آنها نیز ذله‌اند اما مجری اوامرند.
گاهاً برای یک پیگیری هفته و ماه‌ها در صف ایستاده‌اید و ماحصل عدم‌نتیجه مساعد است، یا انتظار بیشتر و یا دل‌سردی شما از ادامه‌کار را به همراه دارد.
بانک‌ها، جزیره‌های مستقل از کهگیلویه‌اند؛ ساختمان‌های شیکی که در پاره‌ای از موارد جنس کارمندانش با اهالی کهگیلویه متفاوت‌اند؛ کم‌حوصله، مدعی، پرخاشگر، که کمتر دغدغه‌شان، دغدغه مردم است و تسهیلاتی که می‌دهند کم و زیاد همواره با منتی عجیب همراه می‌شود.
در کمتر شهر و استانی سخت‌گیری‌ها از نوع بانک‌های کهگیلویه را می‌بینید؛ گاهی ضامن فرزند یا پدر شماست بدهی نیز ندارد اما از ضامن بودن ایشان به دلایل واهی جلوگیری می‌شود؛ تسهیلات و وام‌هایی که در این اوضاع سخت، مردم مجبورند به گوشه‌ای از زندگی‌شان بزنند، اما بهره‌اش، دردی است، طاقت فرسا.
جزیره‌های کهگیلویه به بالایی‌هایشان در مرکز استان کهگیلویه و بویراحمد و کشور متصل‌اند و عصاره زحمت‌های طبقات مختلف کارگر، بیکار، دامدار، کشاورز و کارمند را همچون دمنده‌ای پنجاه اینچ فرو می‌کشد و به پایتخت روانه می‌کند و کوچک‌ترین عایدی به جز حقوق کارمندان به شهرهای کوچک سرازیر نمی‌کند.
این درحالی‌است که در کشورهای مختلف بانک‌ها تسهیلات با کمترین سود را به دهک‌های پایین و بیکارشان می‌پردازد؛ در عین حال بزرگ‌ترین مشوقان اشتغال و حامیان اقتصاد در ممالک مختلف وقتی به شمار می‌روند که وام‌های بدون سود به بخش‌های اشتغال‌زایی کشور و سرزمین‌شان اعطا می‌کنند تا چرخ‌های تولید بازنایستد و امیر دودو هایشان را به کار و فعالیت و نه در صف‌های توالت و بانک‌ها معطل نگه دارد.
—————————-
بیژن کاظمی‌کیان
منبع :کبنا
