پایگاه خبری صدای جنوب:
سرمقاله روزنامه همدلی به قلم فضل الله یاری/
«اپوزیسیون»نمایی با هزینه نظام
روز گذشته برخی از افراد موسوم به انصار حزب‌الله با استفاده از فرصت حضور مردم در نماز جمعه، به خیابان آمدند و ضمن اعلام «انزجار از برگزاری مسابقه فوتبال ایران و کره» خواستار آن شدند که در صورت حرمت‌شکنی«مسئولان سه قوه» برکنار شوند. در روزهای گذشته نیز برخی روحانیون میانی و بلندمرتبه با شدت هرچه تمام‌تر خواستند که دولت بدون توجه به تعهدات بین‌المللی خود، این بازی را لغو کند.
استناد این معترضان به «احتمال» شادی جوانان در صورت برد ایران در این مسابقه است. حزب موتلفه نیز در بیانیه‌ای خنده‌دار، خواستار آن شد که در صورت برگزاری بازی، تلویزیون از پخش تصاویر زننده گل‌ها خودداری کند و از این طریق به تحریک هیجانات و شادی مردم نپردازد.
در روزهای منتهی به تاریخ برگزاری، تحرکات برخی از این گروه‌ها، احتمالا تشدید خواهد شد و التهاباتی در فضای سیاسی و اجتماعی کشور خواهد آفرید.( مگر این که به نحوی متوجه عواقب التهاب‌افکنی خود شوند)
اگرچه در روزهای گذشته برخی از دل‌سوزان هشدار داده‌اند که؛ آزادی‌های مشروع مردم را در برابر مقدسات مورد احترام همان مردم قرار ندهید و با آسمان و ریسمان بافتن، هر موضوعی را به گونه‌ای طرح نکنید که به هرچیزی ربط پیدا کند.
اگرچه گفته شد که شادی احتمالی جوانان بر اثر برد ایران، شادی در عزای سالار شهیدان کربلا نیست و بی‌دلیل این دو موضوع را به هم ربط ندهید و جوانان را از دین رویگردان نکنید.
اگرچه تذکرداده شد که این اتفاق، پیش از این نیز در کشور افتاده و همین جوانانی که نسبت به ترس از حرمت‌شکنی‌شان تظاهر می‌شود، هم به تماشای فوتبال نشستند و هم حرمت سوگواری خاندان پیامبر(ص) را نگاه داشته‌اند.
اگرچه پرسیده شد که چرا یک زمان احساس مسئولیت نمی‌کنید و بی‌تفاوت از کنار موضوعات رد می‌شوید و زمانی دیگر برای مورد مشابه گریبان چاک می‌کنید؟ و البته جوابی گرفته نشد.
و اگرچه در روزهای گذشته تعهدات بین‌المللی، کشور و نظام، گوشزد شد و عمل به آن، عمل به سفارش وفای به‌عهد مورد تاکید بزرگان دین از جمله امام حسین(ع) ارزیابی شد، اما یک نکته دیگر باید اضافه شود و آن این است که چگونه با نام نظام، زیر پرچم نظام و با استفاده از امکانات همین نظام، می‌توان در هیئت «اپوزیسیون» نظام ظاهر شد؟ چگونه می‌توان با استفاده موسمی از مقدسات، نظام را وادار به پیمان‌شکنی در برابر تعهدات بین‌المللی خود کرد و نگران بدنامی نظام و مجازات‌های مختلف سیاسی و اقتصادی مترتب بر آن نبود؟
این یک مقوله ساده است که جمهوری اسلامی به نام دین برپا شده و تصمیمات گرفته شده در دولت‌های زیرمجموعه نظام، از صافی‌های گوناگونی می‌گذرد و در نهایت به نام «جمهوری اسلامی ایران» در داخل وخارج، جاری و ساری می‌شود و در این میان مکانیسم‌های گوناگونی چون نهادهای نظارتی نیز تعبیه شده، که جلوی کج‌روی‌های احتمالی گرفته شود. اگرچه قانون اساسی نیز فرصت اعتراض به تصمیمات نظام را به رسمیت شناخته، اما درخواست‌هایی چون برکناری«سران سه قوه» به خاطر تصمیمی که دولت زیرمجموعه نظام گرفته، نشان می‌دهد که برخی از این گروه‌ها و افراد، خود را فراتر از کلیت نظام می‌دانند و مجوز خود را – اگر شائبه‌های جناحی و باندی را کنار بگذاریم – از انتساب خود به «اسلام» می‌گیرند، اما گاه به ضرورت(!) خود را به فراموشی می‌زنند که اسلام مورد نظر آنان نزدیک به چهاردهه پیش در قالب جمهوری اسلامی، شکل اجرایی به خود گرفته است. آن‌گاه این سئوال پیش می‌آید که آیا این گروه‌ها «اپوزیسون اسلامی» جمهوری اسلامی هستند که به کمتر از برکناری سران کشور و ایجاد وضعیت خاص و خطرناک در جمهوری اسلامی راضی نمی‌شوند؟
این گروه‌ها که پیش از این نشان داده‌اند برای منافع ملی هیچ ارزشی قائل نیستند و از ایجاد بحران برای کشور و نظام نیز رویگردان نیستند و همواره خود را مدافع نظام دانسته‌اند، اما باید در عمل نسبت خود با جمهوری اسلامی را مشخص کنند. در این میان دستگاه‌های نظارتی– که در موارد کم‌اهمیت‌تر از این، بسیار قاطعانه عمل کرده‌اند – این شبهه که گروهی با نام نظام و با استفاده از امکانات نظام، برای نظام هزینه ایجاد می‌کنند و در میان نظام نیز پایگاه دارند، را از میان ببرند.
مطلب فوق العاده یکسویه ای بود. اتفاقا اپوزسیون توی کشور ما اصلا شبیه جاهای دیگه دنیا نیست
توی ایران حتی رییس جمهور ها هم نقش اپوزسیون رو به عهده میگیرن!